1906-ի վաղ գարնանը Սադհուն Շիմլայից սկսեց իր միսիոներական առաջին ճամփորդությունը Տիբեթի սարահարթի հնդկական գյուղեր։ Մինչ դեպի հյուսիս բարձրանալը նա որոշեց «հետախուզական» նպատակով շրջագայել Փենջաբի արևմտյան տարածքներով։

Քանի որ դարերի խորքից մեզ հասած վկայությունները հոգեղեն աշխարհի, այս դեպքում` խավարի հրեշտակների մասին, ներկայիս շատ մարդկանց երբեմն թվում են իբրև սոսկ պատմություններ, որոնք անիրական և մտացածին են, որոշեցինք ներկայացնել մեր ժամանակներում ապրող որոշ անձանց վկայությունները տվյալ երևույթի շուրջ, ովքեր ամենևին նպատակ չունեն հորինելու պատմություններ և դրանցով ճանաչում ձեռք բերելու, այլ ականատես են եղել, առնչվել, բախվել հոգեղեն իրականության հետ:

Հույսը մեզ ապրելու, գործելու, ծառայելու ուժ է տալիս: Քրիստոնեության կարևոր խնդիրներից մեկը աշխարհին հույս բերելն է և, բնականաբար, որպեսզի կարողանանք հույս տալ, պետք է ինքներս այն ունենանք:

Ընթերցողների ուշադրությանն ենք ներկայացնում ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՄԻԼԿՈՒՍԻ չափազանց հետաքրքիր հրապարակումը:

Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը Մեքսիկայի Միչոական նահանգում կոչ է արել չհրաժարվել հավատքից՝ տեղի տալով բռնությանը և թմրամաֆիային:

ՍՈՒՆԴԱՐ ՍԻՆԳՀԸ ծնվել է 1889-ի սեպտեմբերի 3-ին Հյուսիսային Հնդկաստանի Փենջաբ (պարսկերեն փենջ-հինգ, և աբ-ջուր, գետ, բառերից, որ նշանակում է հինգ գետերի երկիր) նահանգի Ռամբուր քաղաքում, Սինգհերի (1) հայտնի տոհմի շառավիղ Սերդար Շեր Սինգհի ընտանիքում:

Հովհաննեսը Գալիլիայի Բեթսայիդա քաղաքից էր: Դա նաև Անդրեասի և Պետրոսի քաղաքն էր: Մենք ծանոթ ենք նրա ընտանիքի երեք անդամի ևս` նրա եղբայր Հակոբոսին, հորը` Զեբեդեոսին և մորը` Սողոմեին:

Ըստ Հայ եկեղեցու սահմանած կարգի՝ տարվա մեջ նախատեսված է գրեթե 160 պահքի օր, որից 117-ը՝ ծիսական:

Բարեկենդանը երկարմատ խոսք է՝ բաղկացած «բարի» և «կենդանի» բառերից: Իսկ քրիստոնեական օրացույցում այն գործածվում է Մեծ պահքից առաջ, որպես նախկին Էդեմական դրախտի ժամանակները հիշեցնող ամենաուրախ տոն, երբ հավատավոր մարդը նախապատրաստվում է զատկական Հարության պահքին, բայց մինչ սկսելը միայն այդ օրը իրեն թույլ է տալիս ճոխ ու կենդանական կերակուրներով զվարճանալ։

Որոշումը մերն է և մենք ենք ընտրում` հետևե՞լ Աստծո ծրագրերին մեր կյանքում, թե՞ հանձնվել «ճակատագիր» ասվածին և սպասել դեպքերի ինքնահոս զարգացմանը: